حرف اوشو این است که؛ بخور، بنوش، شادباش، ولی این، تمامکار نیست. وقتیکه بهاندازه کافی، خوردی و نوشیدی و شادبودی، آنوقت، چیزی والاتر در انتظار توست و تنها در این زمان است که چیزی بیشتر و والاتر، ممکن خواهد بود.
لاوی شیطان را موجودی واقعی نمیدانست و آن را نماد امیال و لذتطلبی نفسانی انسان معرفی میکرد. در واقع آنچه اعضای این فرقه میپرستند نفسانیت خویش است. پيرو همين نگرش اومانیستی، بزرگترین عيد ساليانه برای يك شیطانگرایی لاویایی، سالروز تولد خود اوست.