در سکانس پایانی نشان داده میشود که مادر بهصورت نمادی از ایستادگی در برابر ارادۀ خداوند و نجات بشریت برای مردم تقدس یافته و پیکر او در یادمانی شیشهای نگهداری میشود. اوج داستان اینجاست که مادر کاملاً به نمادی از خدای مؤنث تبدیل میشود.
براساس اساطیر کتاب تورات، حوا به عنوان نمادی از جنبۀ زنانه خدا و حامل حکمت سوفیایی کسی است که دعوت شیطان را میپذیرد و از درخت علم و دانایی میخورد و آدم را هم به سوی این درخت میبرد.