روانشناسان انسانگرا بر این باورند که چون در همهی انسانها یک میل ذاتی برای تلاش در مسیر رشد پایدار وجود دارد، ازاینرو، دلمشغولیهای اصلی روانشناسی میبایست معطوف به پدیدههای مثبت مانند عشق، شجاعت و شادکامی باشد.
برخی اندیشمندان حوزه روانشناسی مثبت معتقدند در این عمر کوتاهش میراثدار بدترین عادتهای روششناختی روانشناسی منفی بوده است!
روانشناسی مثبت، نه برنامههای «خودیاری» است، نه «توصیههای اخلاقی» و نه «تفکر مثبت». روانشناسی مثبت نباید با مطالب بیپایه و عوام فریبانهای مانند «قانون جذب» و «راز» یکسان انگاشته شود.»