پیش از این نیز یک فیلم کوتاه دیگر ذن بر اساس فلسفه یین و یانگ (سیاه و سفید) ساخته شده و مبارزه دو مبارز را در ذهن آنها نشان می دهد، بدون آنکه در واقعیت با یکدیگر درگیر شده باشند که در نهایت منجر به شکست یکی از آنها در واقعیت میشود.
در ایران نیز در تاریخ 24/11/99، قانونی تحت عنوان الحاق دو ماده به قانون مجازات تصویب شد که اکنون لازم الاجراست. این اقدام گامی موثر برای مبارزه با این رفتارهای سودجویانه و فریبکارانه است، لکن کافی به نظر نمی رسد. در ادامه به متن ماده 2 (500مکرر) تعزیرات خواهیم پرداخت.
همچنین اعتقاد داریم که پروندۀ طاهری ننگین ترین پروندۀ قوه قضائیه نیست و این عنوان را باید به پرونده رئیس جمهوری داد که با وعدۀ مذاکره، دستاورد تقریباً هیچ را نصیب ملت مظلوم ایران کرد، ولی همچنان بر مسند قدرت نشسته و یک ملت برای پایان دوران شرم آور حکومتش لحظه شماری می کنند.
به علت بی محتوا بودن فلسفه حلقه و ناتوانی محمدعلی طاهری در تولید محتوای جدید، وی تلاش می کند با صدور بیانیه های سیاسی و حمایت از مجرمین امنیتی، همچنان خود را در کانون توجهات قرار دهد.
هرچند نام گذاری خیابان ها به نام آثار مشاهیر ادبی ایران و جهان کاری بسیار ارزشمند و پسندیده است اما در این میان باید دقت شود با نام گذاری خیابان ها به نام نویسندگانی که دارای تفکرات التقاطی و الحادی هستند معنویتی که از نام گذاری خیابان ها به نام شهدا ایجاد می شود را کمرنگ نکند.
افزایش محبوبیت یوگا که بخشی از آن محصول تلقی غلط از این آئین معنوی هندوئیستی به عنوان یک ورزش است، منجر به رشد بازار کسب و کار آموزش یوگا در ایران شده است. در این راستا فضای مجازی نیز به افزایش مربیان غیررسمی یوگا به شدت دامن زده است.
مهم ترین شاخصه این شرکت ها وعده سودهای نجومی تضمینی و ناشناس بودن طرف مقابل است که به دلیل ماهیت ارزهای دیجیتال در حریم خصوصی تراکنش ها و عدم تحریک پذیری، این روزها شاهد افزایش فعالیت شرکت های بازاریابی شبکه ای در حوزه ارزهای دیجیتال هستیم
در این برنامه نصرالله رادش با شور و هیجانی خاص از اهمیت مطالعۀ این کتاب و تأثیری که بر زندگی وی گذاشته سخن می گوید و به دیگران نیز توصیه می کند که این کتاب را بخوانند.
این گروه از شاگردان سابق محمدعلی طاهری معتقدند که شخصیت وی در کانادا، یک دیپ فیک است و می گویند مطالبی که از سوی وی صادر می شود، با آموزه های اصیل عرفان حلقه در تضاد است.
متأسفانه به دلیل عدم نظارت کافی بر شبکه های اجتماعی، همچنین بی توجهی مسئولان فدراسیون های ورزشی به معضلات اجتماعی و فرهنگی که ممکن است از مربیان دارای مجوز رسمی ایجاد شود، شاهد رشد فزایندۀ این موارد در فضای مجازی و حقیقی کشور هستیم.